Ipak ne znas ni sama kad nemir ude u zivot tvoj odlazi on, hladno ostavlja te samu nijemo odlazis k'o poslusno pseto tiho u svoj kut guseci plac u grlu svom po prvi put, po prvi put, po prvi put.
Sve te odjednom plasi tad njegov pogled i njegov smijeh javlja se strah, drsces kao slomljen prut zar u srcu koje voli jos ima mjesta i za smijeh u casu kad ostavlja se sve po prvi put, po prvi put, po prvi put.
Pred njim budi se prosli svijet dal' ozivjece skupa s njim sjecanja ta, tvoja javljace se svud dal' ce slabost nekog slatkog trenutka jaca nego on ljubavi nasoj nanijet bol, po prvi put, po prvi put, po prvi put.
